Kolej Gondolowa

Jednym z najpopularniejszych miejsc w Krynicy (przede wszystkim w zimie) jest bez wątpienia Jaworzyna Krynicka. Jest to przede wszystkim raj dla narciarzy, ale również w lecie jest miejscem niezapomnianego wypoczynku i wspaniałych widoków na przepiękny Beskid Sądecki.

Jedną z atrakcji Jaworzyny jest bez wątpienia Kolej Gondolowa. Pierwszy odcinek kolei, z Czarnego Potoku na szczyt Jaworzyny Krynickiej został oddany do użytku w sierpniu 1997 roku.
Od tego czasu kolej gondolowa na Jaworzynę Krynicką jest wciąż najdłuższą i najnowocześniejszą kolejką tego typu w Polsce.


Dolna stacja znajduje się na wysokości 645m n.p.m natomiast stacja górna na wysokości 1114m n.p.m. Kompleks narciarski, jaki powstał przy stacji to 7 tras zjazdowych. W sumie liczą blisko 7300 metrów. Funkcjonuje tu znaczna ilość wyciągów wraz z koleją gondolową na szczyt.

Naturalne bogactwa Krynicy

Bogactwem krynickiej ziemi są przede wszystkim wody mineralne, których lecznicze właściwości znane są od wieków. Krynickie wody mineralne od dawna znajdują się w centrum zainteresowania medycyny. Ich działanie lecznicze zostało udowodnione długoletnią obserwacją, a w miarę postępu nauk medycznych wielostronnymi badaniami fizykochemicznymi i klinicznymi.

Na obszarze administracyjnym uzdrowiska Krynica Zdrój aktualnie znajdują się 23 ujęcia wody.

Najbardziej znanymi wodami są:

Kryniczanka - to krystaliczny dar natury, bijący z głębin ziemi na wprost Pijalni Głównej. Składniki zawarte w Kryniczance (w ilości ok. 2900 mg/l ) plasują ją na jednym z czołowych miejsc wśród krajowych wód mineralnych. Kryniczanka zawiera minerały potrzebne dla prawidłowego funkcjonowania organizmu: sód, potas, wapń, magnez, fluor, lit. Dzięki wysokiej zawartości składników mineralnych działa korzystnie na organizm. Między innymi reguluje czynności układu nerwowo-mięśniowego, działa antystresowo oraz przeciwalergicznie, zapobiega zawałom serca oraz miażdżycy naczyń krwionośnych, obniża poziom cholesterolu we krwi.
Słotwinka - skuteczna w leczeniu przewlekłych chorób przewodu pokarmowego, chorób z niedoboru magnezu, m.in. nerwic, stanów stresowych, chorób neurologicznych. Działa przeciwalergicznie, pomaga usuwać metale ciężkie z organizmu. Zalecana w celach profilaktyczno-zdrowotnych do codziennej konsumpcji.
Zuber - jest ona fenomenem w skali światowej i powstaje z przeobrażeń morskiej wody ukrytej w porach skał. Nazwana tak na cześć lwowskiego profesora Zubera, który przybył na początku XX wieku do Krynicy i zlokalizował otwory, z których popłynęła niezwykła woda o specyficznym słonym smaku. Profesor Zuber wiele lat szukał na zlecenie wielkich kompanii ropę naftową a znalazł skarb o wiele cenniejszy. Woda wydobywana w rejonie Góry Parkowej w jednym z odwiertów nawet z głębokości 935 okazała się bezcennym darem. Zuber jest najbardziej zmineralizowaną szczawą występującą na terenie Polski (21-25g/3dm). Kuracja pitna tą wodą wzmaga przemianę białkowo-tłuszczowo-węglowodanową, a więc leczy wszelkie dolegliwości związane z przemianą materii, ale także działa przeciwzapalnie i oczyszcza przewód pokarmowy.
Jan - bardzo moczopędna woda, idealna w leczeniu kamicy nerkowej, innych schorzeń nerek i dróg moczowych, a także miażdżycy (obniża poziom cholesterolu we krwi) i cukrzycy. Stosowana wg zaleceń lekarza.

Co nieco z historii Krynicy...

Krynica istniała już przed 1547 r. Jednak prawdziwy rozkwit nastąpił w momencie odkrycia leczniczych wartości źródeł mineralnych. Miało to miejsce w XVII wieku. Kolejne ważne kroki to zasługa Józefa Dietla - profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego, uznawanego za ojca polskiej balneologii. Zarówno on jak i jego następcy, przyczynili się do rozwoju zaplecza technicznego uzdrowiska. To jemu zawdzięczamy powstanie takich obiektów jak Stare Łazienki Mineralne, Dom Zdrojowy oraz drewniana Pijalnia Główna z Deptakiem. W 1876 r. wybudowano linię kolejową do Muszyny, a w 1911 r. przedłużono do Krynicy, co niewątpliwie również przyczyniło się do rozwoju uzdrowiska.

W różnych okresach rozwoju na terenie Krynicy przebywały znakomitości polskiej literatury i nauki. Bywali tu min. A. Fredro, M. Konopnicka, A. Asnyk, J. Matejko, A. Grottger, H. Sienkiewicz, J. I. Kraszewski, L. Solski, H. Modrzejewska, W. Reymont, J. Tuwim, K. I. Gałczyński, K.Makuszyński oraz Jan Kiepura.