Jan Kiepura urodził się 16 maja 1902 roku w Sosnowcu. Po ukończeniu szkoły średniej studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim, równocześnie sporą część przysyłanych z domu pieniędzy poświęcał na lekcje śpiewu u znakomitego Wacława Brzezińskiego oraz u słynnego tenora Tadeusza Leliwy. W 1923 roku odbył się pierwszy publiczny koncert Kiepury w sali kina "Sfinks" w Sosnowcu. W styczniu 1925 roku zadebiutował we Lwowie w tytułowej partii "Fausta"; kilka dni później wystąpił w tej roli w Teatrze Wielkim w Poznaniu, a 11 lutego w Operze Warszawskiej.
Jego ciężka praca została w końcu uwieńczona sukcesem. Dzięki swemu uporowi i ogromnym zdolnościom Kiepura występował m.in. w Operze Wiedeńskiej, mediolańskiej La Scali i Metropolitan Opera w Nowym Jorku, Operze Paryskiej, Operze Berlińskiej, Operze w Monachium, Teatro Colon w Buenos Aires oraz Operze w Rio de Janeiro. Dyrektorzy największych scen zabiegali o przybycie Kiepury, choćby na kilka występów. Kiepura cieszył się prawdopodobnie największą międzynarodową sławą i popularnością spośród polskich śpiewaków okresu międzywojennego. Za pieniądze zarobione na scenach świata wybudował w Krynicy-Zdroju słynną po dziś dzień willę "Patria".
Jeden z największych tenorów świata zmarł nagle na atak serca 15 sierpnia 1966 w miejscowości Harrison pod Nowym Jorkiem.
Kiedy Placido Domingo, zapytany przez pana Bogusława Kaczyńskiego co by było gdyby Jan Kiepura dzisiaj śpiewał, Domingo z powagą odpowiedział: „sądzę, że któryś z nas, trzech tenorów, musiałby ustąpić miejsca Kiepurze. A może byłoby nas czterech?”.
